Het lijkt wel minimalisme

De mens een verzamelaar
van bladeren op tuinpaden,
hij houdt één gevallen blad vast,
weegt af: wegdoen of bewaren.

Legt zo nu en dan
een blad neer van klein naar groot,
kijkt naar zijn kneuterig karwei,
herstelt bij elke windschoot.

Hij ordent bevorderend,
bij de voordeur ligt beukenblad,
bij het tuinpad ligt eikenblad,
en de mooiste kleuren bij de deurmat.

Hij kent de kniptechniek
keuriger dan een coupeur,
knipt soms zelfs maantjes,
kalmeert bij de kastanje kleur.

Kortom, hij ontspult,
laat vallen wat hem niet zint,
hij focust op ècht belangrijke dingen,
de mens een herfst minimalist.